Welkom en tot ziens bij het IFFR

En zo snel ging het ook. Vanaf de laatste IFFR-filmdag in 2023 uitgekeken naar het IFFR van 2024. En nu zit het er alweer op. Omdat het leuk is, mensen samenbrengt, ontroerend is, je doet lachen, je er inspiratie van krijgt, je ervan gaat nadenken, kortom, zo’n filmfestival leeft. Dan is anderhalve week eigenlijk heel kort. We dompelen ons onder in het IFFR. Dat begint als de titels van de films bekend worden gemaakt en we kunnen reserveren. Laptop op schoot en gaan. Proberen zoveel mogelijk te scannen, wat gaan we dit jaar allemaal zien?

We gaan bijna elke dag meerdere films bekijken, soms wel 4, 5 achter elkaar. Dus vroeg opstaan en laat weer het bed in. Tussen de films door lunchen - als er genoeg tijd tussen de films zit - of anders een snelle snack naar binnen werken.

Mecenaat - Hubert Bals Fonds
Wij zijn ook lid van het Mecenaat van het IFFR/Hubert Bals Fonds (HBF). In 1972 richtte Hubert Bals het International Film Festival Rotterdam op.
Als mecenas doneer je geld dat rechtstreeks naar filmmakers gaat uit landen waar lokale filmfinanciering en -infrastructuur ontbreken of beperkt zijn. Zo draag je een beetje bij aan baanbrekende filmprojecten in iedere fase; van scriptontwikkeling tot postproductie.

Tijdens het IFFR kijken we met het Mecenaat naar een HBF-film en lunchen we samen met een aantal filmregisseurs. Zo krijg je ook de verhalen over de totstandkoming van een film te horen.

Van alle films die we gezien hebben waren twee films die met steun van het HBF tot stand zijn gekomen; Blackbird Blackbird Blackberry van de Georgische filmmaker Elene Naveriani en Dolomite and Ash geregisseerd door Toma Selivanova. Wat mij betreft twee aanraders.

Knappe prestatie van het IFFR
Er waren dit jaar wat minder eetgelegenheden bij de IFFR-locaties en ik las dat sommigen het wat minder gezellig vonden. Maar wat wil je, ook het IFFR is de pandemie nog steeds niet helemaal te boven en moest daardoor aardig bezuinigen. Hoe dan ook weer een knappe prestatie van het IFFR-team. De zeer gevarieerde keuze aan films, de vele gasten die er waren; regisseurs, acteurs en producenten, de kunstinstallaties, lezingen, talks en en en... wat een organisatie.

Anderhalve week hakt er aardig in, op positieve wijze dat wel, de rest van je leven blijft even achter. Werk schiet erbij in, het eten is niet altijd hoe het zou moeten zijn, slaaptekort, de was blijft liggen, het is langzaamaan een rommeltje in huis, maar dat is allemaal niet belangrijk. Want het IFFR is helemaal top en zouden we nooit willen missen. De zondag na het filmfestival houden we inmiddels vrij om alles thuis weer op orde te krijgen, een beetje uit te rusten en dan weer uitkijken naar de 54e editie van het IFFR.

IFFR bedankt!